کمیته دانشجویی دفاع از زندانیان سیاسی: جمعی از زندانیان سیاسی زن از زندان اوین در محکومیت اعدام هم بندیشان شیرین علم هولی و سایر زندانیان سیاسی دیگر بیانیه ای صادر کردند.
به گزارش کمیته دانشجویی دفاع از زندانیان سیاسی متن بیانه به شرح زیر می باشد:

بسم الحق
در رفتن جان از بدن گویند هر نایی سخن/ من خود به چشم خویشتن دیدم که جانم می رود
آن گونه خندان و تیزپا که شیرین رفت، گویی به فتح یکی دیگر از قله‌های صعب العبور کردستان می‌رود، که بازگشتی از آن نیست. تپه‌های اوین در سحرگاه 19 اردیبهشت بار دیگر شاهد طلوع خورشید در برابر خود و از آستانه‌ی چوبه‌های دار بود. تا این شاهد خاموش راز سر به مهر آخرین لحظات شیرین و هم قطارانش را مانند اعقابشان به سینه ها بسپارد تا این گونه حیات دوباره خود را به درازای تاریخ آغاز کنند.
آری، این بار هم در اوج ناباوری، قرعه‌ی اعدام به نام هم وطنان کردمان افتاد، تا بی عدالتی، عادلانه در سرزمینمان تقسیم شده باشدو پنج ستاره از آسمان ظلمت زده ی این خاک پر کشیدند.
شیرین در حالی اعدام شد که پروسه بازجویی ها و دادگاهش در پی دو سال اخیری که دربند بود به شهادت خودش غیر قانونی و آمیخته با شکنجه های روحی و جسمی هراس آوری بود و وضعیتش تا آخرین لحظات برای خود، اطرافیان و حتی وکیلش در ابهام باقی ماند. تا مدعیان عدالت به همه ابهام ها به یک باره و به شیوه خود پایان دهند. ماهیت زمامداران در سالیان دراز بذر خشم و خشونت را در نواحی کردنشین سرزمینمان افشانده و بارور کرده است. و دریغ از اراده ای در حاکمان برای شنیدن مطالبات مردم معترض کرد، حل و فصل منطقی، ایجاد فضای تفاهم و هبستگی ملی.
تصمیم گیران بی خرد و نالایقی که با زبان اعدام و شکنجه ی نورستگان کرد با مردم شان حرف می زنند. آیا نمی بایست منتظر انفجار انبار باروتی باشند که از انباشت کینه و بغض های فروخرده و دلهای داغدار به وجود آمده. انفجاری که فی نفسه منطقی نیست و نخواهد بود و شکنجه های این چنین دردناک و اعدام هایی در اوج غریبی و بی خبری تسلسل باطل خون و خشونت را در منطقه تداوم خواهد بخشید. تسلسل نفرین شده ای که گسستن از آن صرفا به اراده ی حاکمان بسته است.
و دریغا که گویی در این سرزمین همه ی اهرم ها و قوانین کارکرد اصلی خود را از دست داده و به نقیض خود بدل شده اند و حبس و اعدام نه وسیله ای برای اجرای قانون که ابزاری برای ایجاد رعب و وحشت و زهر چشم گرفتن از منتقدان و معترضان در فضای خاص سیاسی کشور بدل شده است. و تمام آن چه در این شرایط از ما بر می آید ضمن محکوم کردن این اعدام ها، هم دردی و همدلی با خانواده های این عزیزان و دوستانمان در پس این دیوارهاست.
به امید آزادی
جمعی از زندانیان سیاسی زن زندان اوین
اردیبهشت 89