سخنان ریاست جمهوری اسلامی ایران در مجمع عمومی سازمان ملل و انکار وجود زندانی سیاسی در ایران باعث افزایش نگرانی ها نسبت به وضعیت این افراد شده است . جمهوری اسلامی طی 30 سال که از حاکمیتش بر ایران میگذرد همواره وجود زندانی سیاسی را منکر شده است و از همین روی موجبات فشار های بیشتر بر این افراد را فراهم آورده است . شکنجه،تبعید،حبس های طولانی درسلول های انفرادی،اعدام و قتل زندانیان سیاسی اقدامات ضد انسانی بوده که نظام جمهوری اسلامی علیه این افراد مرتکب شده است .
متاسفانه عدم حضور یک نماینده دائم از سوی سازمان ملل در درایران سبب شده است زندانیان سیاسی ایران تحت شدیدترین فشارهای جسمی و روحی در زندان قرار داشته باشند.
مرگ مشکوک اکبر محمدی و ولی الله فیض مهدوی در زندان های این نظام نشان داد که برای این حکومت حذف مخالفین ، دگر اندیشان و منتقدان اقدامی سهل و آسان است .
محمود احمدی نژاد درمکانی این سخنان را به زبان آورده است که نظام تحت حاکمیتش 30 سال است حقوق شهروندی مردم ایران راه نقض و علی رغم عضویت در سازمان ملل اعلامیه جهانی حقوق بشر که مورد تایید آن نهاد است را زیر پا گذاشته و مسئولان این حکومت علنا اعلام میکنند ارزشی برای حقوق بشر در ایران قائل نیستند .
حال چگونه است که احمدی نژاد و دولت پادگانی اش که آزادی اندیشه و آزادی بیان را به شدیدترین شکل ممکن سرکوب میکنند منکر حضور زنداین سیاسی در ایران میشوند؟
دولتی که زنان،دانشجویان،کارگران و معلمان که همگی به دنبال حقوق خود هستند را سرکوب میکند چگونه میتواند اعلام کند زندانی سیاسی در ایران وجود ندارد؟
کمیته دانشجویی دفاع از زندانیان سیاسی در ایران با اعلام اینکه بیش از 12000 هزار زندانی سیاسی و امنیتی در ایران بنا بر مستنداتی که قابل ارائه به عموم میباشند در ایران وجود دارد از محمود احمدی نژاد این سوال را میپرسد که با فرض اینکه تمامی افرادی که شما نام زندانی امنیتی و یا اخلال گر را بر آنها گذاشته اید زندانی سیاسی هم نباشند آیا حقوق بشر در مورد این افراد را رعایت شده است؟
آقای احمد نژاد اعدام نوجوانان زیر 18 سال که نقض مسلم تمامی قوانین حقوق بشری است را چگونه توجیه میکنید؟ ما معتقدیم اصولا نباید به حرف های افرادی چون احمدی نژاد بهایی داد زیر قوانین نظام حاکم بر ایران بر پایه دروغ و نقض حقوق بشر برنامه ریزی شده اند و افرادی چون احمدی نژاد تنها بازیگران این سناریو هستند
بازداشت گسترده اقلیت های مذهبی در ایران و ممانعت از حضور این افراد در جامعه و حتی دانشگاه ها از دیگر اقدامات سرکوبگرانه ای است که دولت احمدی نژاد همواره سعی در کم رنگ ساختن آنها داشته است؟ در تابستان گذشته ده ها تن از هموطنان بهایی بدون آنکه جرمی مرتکب شوند بازداشت و همچنان بدون آنکه اتهامشان مشخص باشد در زندان بلاتکلیف هستند.
سرکوب گسترده کارگران معترض به وضعیت معیشتی و اعمال شکنجه های شدید جسمی علیه آنها از دیگر اقداماتی است که دولت احمدی نژاد برای ایجاد جو خفقان در جامعه به اجرا گذاشته است . در چنین شرایطی است که وقتی ریاست جمهوری یک نظام ضد انسانی در مجمع عمومی سازمان ملل وجود زندانی سیاسی را در ایران انکار میکند باید نگران آن بود که آیا این نظام بازهم قصد آن را دارد که زندانیان سیاسی را با عنوان های ساختگی حذف کند؟
کمیته دانشجویی دفاع از زندانیان سیاسی ضمن اعتراض به این گونه سخنان غیر مسئولانه از سوی رئیس جمهوری اسلامی از سازمان ملل متحد و شخص دبیر کل محترم این نهاد تقاضا دارد برای نظارت بر عملکرد جمهوری اسلامی و نحوه رفتار با زندانیان سیاسی در ایران نماینده ای ثابت را به ایران اختصاص داده و از رئیس جمهور این نظام توضیح بخواهد که چرا کشوری که عضو سازمان ملل است اعلامیه جهانی حقوق بشر و ابتدایی ترین حقوق انسانی را زیر پا میگذارد؟ آیا وقت آن نرسیده است که چنین کشورهای شروری را از سازمان ملل اخراج و سران آنها را تحت تعقیب قضایی قرار داد؟ نباید از نظامی که رهبرانش آنقدرکوته فکر هستند که سخن از حذف یک کشور عضو سازمان ملل از نقشه جهانی میدهند انتظار داشت در مجمع عمومی این سازمان چیزی جز دروغ برای گفتن داشته باشند.
ما ضمن ابراز تاسف از حضور فردی چون احمدی نژاد در سازمان ملل که لکه ننگی بر قوانین حقوق بشری است اعلام میکنیم در ایران زندانیان سیاسی در شهرستان ها به مراتب بیش از تهران بوده و با توجه به اطلاع رسانی اندک در مورد این افراد حذف فیزیکی آنها از سوی دولت ایران امری بعید نمی باشد.